Sevginin yeri yurdu olmaz, sevginin bahanesi olmaz, kendini bulduğun her kusurunla kabul edildiğin yürek, senin evindir, senin yurdundur. Dün 14 Şubat sevgililer günüydü ve güzelde bir gündü. Bir çoğumuz alışverişler yaptık, herkes kendi bütçesine göre sevdiğini mutlu etmeye çalıştı sevgililer günü için. Bugünden hiç haberi olmayanlarda vardır tabi ki. Herkes günü kendine ve bütçesine göre kutlamış veya kutlamamış olabilir. Gün olarak ta hareketliydi, yollar kalabalıktı ve gün bitti. Yani sevginin ispatı şimdi, aldığımız hediyenin, sürprizin, akşam yemeğinin pahalı olmasıyla doğru orantılımı? Yapılan şeyin büyüklüğü, sevginin de büyüklüğünü mü gösteriyor. Böyle olunca sanki bununla doğru orantılıymış gibi bir algı da oluşmuyor mu? Bir kişinin karşısındakine sunabileceği en değerli hediye sevgisidir, saygısıdır, sadakati ve samimiyetidir. Değil midir yoksa? Dün için sevgililer gününü kutlayanların günü de kutlu olsun. Tabi ki birçoğumuz da vardır ki, sadece bugüne mahsus değil de her gün onlar için sevgililer günüymüş gibi davranırlar, haksızlık yapmak istemiyorum.
Bugün 15 Şubat sevgililer günü bitti normal birgün. Dün düşündüklerimizi, dün yaptıklarımızı bugün ne bileyim yarın yapamaz mıyız şimdi. Ya da yaparsak sevdiğimiz kabul görmez mi acaba. Yani dün yaptıklarımızı başka bir gün yapınca olmaz mı? Neden acaba o gün çok önemliymiş gibi alışveriş yapacaklar ve alışveriş yapılacak dükkanlarda da harıl harıl bir çalışma ve diğer günlere göre farklı koşuşturmaca var. Elbette ki her dükkan, mekan sahipleri de kendilerini gelecek müşterilerine göre hazırlıyorlar. O günden kendi payına düşecek nimeti kazanmak için uğraşıyor. Hayat bir mücadele koşuşturmalar da eksik olmaz. Peki insan eşine, sevdiğine bir hediye almak için 14 Şubat gününü beklemeye gerek var mı? Aslında ben bunu merak ediyorum. Sevmenin sevilmenin zamanı mı olur? Bunun içinde özel bir gün olur mu hiç?
Sevgi insan yüreğinden gelen, karşı tarafa aktarılan bir yansımadır. Sevgi bir hazinedir, sevgi insanda mutluluklar doğurur ve sevginin günü olmaz. Sevgiyi içimizden geldiği gibi yaşamalıyız, ama yeter ki her şey içten samimi ve saygı çerçevesinde olsun. Sevginin karşılığı saygıdır ve bunun da bir günü bağlayıp tuzaklara düşmeyelim, her günümüzü deyayalım.
Bu vesile ile affınıza sığınarak kendime ait bir şiirimi de sizlerle paylaşmak isterim:
Hayat zor olmuş bilene
Yürek yok ki insan gibi
Sevmeye
Kıymet vermezsin sevdiğine
Abee kardeşim
Sevgililer günü senin neyine
Bugünün işini yarına
Bırakırsın
SEVGİ saygı bilmez ters
Davranırsın
Dünya etrafında döner
Sanırsın
Sonunda döner döner sevdiğine
Bakarsın
Abee kardeşim
Sevgililer günü senin neyine
Sensiz yapamam
Sen yokken ölürüm
Dersin
Yaptığında geri
Kalmaz
Sevdiğini üzersin
İş işten geçer pişmanım
Dersin
Abee kardeşim
Sevgililer günü senin neyine
İnsan olsan da kıymet
Bilsen
Kıymet bilene sevgini versen
Sevdiğin yanında oldukça
Her günün sevgililer günü olduğunu
Görsen
Abee kardeşim
Neden kısıtlarsın kendini
Sadece bugüne
Sen sevmeyi bildikçe
Yürekten seveni baş tacı
Ettikçe
Bir gün bu hayatın biteceğini
Düşündükçe
Madem ki
Yüzü güzele kırk günde doyulursa
Gönlü güzele kırk yılda
Doyulmuyorsa
Abee kardeşim
Neden kısıtlarsın kendini
Sadece bugüne